Ver boven Floris Vosstraat 48 in Hilversum steekt een enorme zilverspar uit. Joop, de jongen die hem ooit plantte, ging in 1940 met zijn ouders op dit adres wonen. Zijn broer en twee zussen werden hier geboren en groeiden er op. De oudste zus bleef tot begin dit jaar wonen in dit huurhuis van Woningcorporatie G&O. Voor haar was het 81 jaar een thuis. Joop en zijn jongste zus Gerdi vertellen er met veel liefde over.
‘Op wat voorheen een veldje was, ontstond net voor de oorlog een nieuwe wijk’, vertelt Joop. ‘Ik was vier toen mijn ouders verhuisden naar een nieuw huis aan de Floris Vosstraat. Daar werden mijn zussen Fennia en Gerdi en mijn broer Antonie geboren.’ Gerdi, terwijl ze door oude foto’s bladert: ‘Het was een eengezinswoning met een voor- en achterkamer, een klein keukentje, drie slaapkamers en een zolder. Een badkamer was er toen nog niet, maar wel een enorm grote achtertuin, waar we veel in speelden en waar pa groente verbouwde.’
‘In de oorlog was vader van huis om in het leger te dienen’, weet Joop nog. ‘Wat ik me ook herinner, zijn de voedseldroppings aan het eind van de oorlog. De vliegtuigen vlogen zo laag over de hei, dat je de piloot in de cockpit zag zitten. Soms scheurden voedselpakketten open. Dan lagen er doperwten verspreid over de hei, die ik met jongens uit de buurt ging oprapen.’ Gerdi: ‘Aan de jaren na de oorlog heb ik goede herinneringen. We stoeprandden op straat, speelden kruideniertje op zolder, pingpongden op de eettafel en dansten tussen de schuifdeuren.’ ‘Als tiener heb ik toen die zilverspar geplant’, zegt Joop trots.
‘Uiteindelijk gingen Joop en ik het huis uit en emigreerde Antonie naar Australië’, gaat Gerdi verder. ‘Mijn ouders bleven er met Fennia wonen. Zij heeft een licht verstandelijke beperking en heeft dus af en toe wat hulp nodig. Niet met cijfers trouwens, want daar is ze goed in. Ze kan tientallen telefoonnummers onthouden. Met mijn ouders is ze haar broer in Australië gaan opzoeken, per boot. Dat was een reis die toen ruim zes weken duurde en allerlei landen aandeed: Spanje, Griekenland, Egypte, Mexico, Panama... Daar hebben ze enorm van genoten. Na de dood van mijn ouders is Fennia in het huis blijven wonen.’
‘Ik was jarenlang haar mantelzorger, maar ze kreeg ook veel hulp van haar lieve buren in die fijne straat’, vertelt Gerdi tevreden. ‘En van de woningcorporatie: die hielden rekening met haar en stonden altijd voor haar klaar.’ Joop vult aan: ‘Dat was voeger al zo, toen het nog St Joseph heette. Die kwamen zelfs langs om de buitenlamp te vervangen. Ze hebben in de loop der jaren ook een keuken aangebouwd, de badkamer gerenoveerd en niet lang geleden gezorgd voor een nieuwe ketel, isolatie en dubbelglas.’ Gerdi: het contact met G&O is altijd heel goed geweest.’
‘Fennia woont inmiddels in een zorginstelling’, zegt Gerdi. ‘Ze heeft 81 jaar met veel plezier in de Floris Vosstraat gewoond.’ Joop: ‘Wij hebben er allemaal fijne herinneringen aan. Die kwamen weer allemaal terug toen we de zolder gingen leeghalen. Dan kom je je hele jeugd tegen. We vonden netjes gesorteerde zakjes met kleingeld uit alle landen die mijn ouders en Fennia op hun bootreis hebben bezocht. En ook iets dat we niet wisten: een oorkonde van een Verzetskruis. Dat vader in Kamp Amersfoort en in het verzet had gezeten, wisten we. Maar niet dat hij ook zo’n mooie onderscheiding had gekregen.’
‘Als we in buurt zijn, dan rijden we nog wel eens langs ons oude huis’, zegt Gerdi met wat weemoed. ‘Dan zien we van een afstandje al die mooie zilverspar boven het huis uitsteken.’ Joop knikt instemmend: ‘Ik weet nog goed dat ik die plantte in de achtertuin. Ongelofelijk dat dat zo’n 70 jaar geleden is. En dat onze familiegeschiedenis in dat huis nog langer teruggaat. We hebben met z’n allen meer mooie herinneringen dan die boom jaarringen heeft.’ ‘Zo is het’, beaamt Gerdi met een brede lach, terwijl ze de foto’s op tafel rangschikt.
